ΤΑΞΊΔΙ ΣΤΟ ΧΡΌΝΟ…

Γράφει η Χριστίνα Ανδριανάκου.

Θυμάμαι ένα χωριό μ αυλές γεμάτες λουλούδια που τα πότιζαν οι νοικοκυρές με το λάστιχο κάθε απόγευμα, έχοντας κάνει μούσκεμα τις πλαστικές τους παντόφλες. Γύρω τους φύλλα από μουριές απλωμένα να ξεραθούν στον ήλιο για να φάνε το χειμώνα τα ζωντανά τους ή τραχανάδες σκεπασμένοι με τούλι ή ντομάτες να στραγγίζουν για να δέσουν μπελντέ και μαρμελάδες μισοβρασμένες αναλόγως την εποχή!

Τα καφενεία ήταν γεμάτα κόσμο. Έκοβαν βόλτες πάνω-κάτω στην πλατεία παρέες ολόκληρες και ακουγόταν η ομιλία τους σα βουητό από μελίσσι. Χαρακτηριστική η φωνή του Κόλα που... έσκουζε κάθε τόσο πειραγμένος από κάποιον αργόσχολο.

Το τελευταίο ίσως παρκαρισμένο μουλάρι το 1990 !!! ►1

 Γαϊδουράκια και μουλάρια δεμένα στις μουριές με το σακί γεμάτο κριθάρι ν ακούγετε το κρουτσ κρουτσ στο μάσημά τους. Γιδούλες τζάνες χιόνες και προβατίνες ήσυχες σε κάθε ξέφωτη πατουλιά έβοσκαν αμέριμνες και κάπου κάπου ακουγόταν και το κουδουνάκι τους. Παιδιά έτρεχαν με γδαρμένα γόνατα και φώναζαν έτσι, χωρίς λόγο. Τα περίπτερα σαν πυργάκια στις άκρες τις πλατείας και το άγαλμα στη μέση περικυκλωμένο από πιτσιρικάδες που έπαιζαν ματζαφλάρια.

Κι έβγαζε ο Φουρλάς ►2 το γαλακτομπούρικο κι ο Κουτούζος►3 το μπακλαβά και μοσχοβόλαγε η πλατεία σιρόπι! Έξω απ τα κουρεία την άκουγες τη μπριγιαντίνη κι έξω απ τα μπακάλικα άκουγες την... ιδιότροπα νόστιμη μυρωδιά της παστής σαρδέλας και πολλοί έτρεχαν να πάρουν για συνοδεία στο σουμάκι τους!

 Τ αυτοκίνητα μετρημένα, τα μαγαζιά αμέτρητα κι ειδικά οι ταβέρνες που έψηναν λουκάνικα και μπριζολίκια και γουργούριζαν οι κοιλιές μας.... αλλά παρηγοριόταν με πασατέμπους και στρογγυλά γαριδάκια μπόζο!

 Μια πορτοκαλάδα και τέσσερα καλαμάκια σε κοντόχοντρο μπουκάλι που το ανθρακικό έκαιγε σαν την κόλαση.... γουλιές ίσες αλλιώς γινόταν καβγάς ! Τις Κυριακές είχε παγωτό με 7 δρχ και διαφημιστικές εκπομπές Λύρα και Κολούμπια με τραγούδια... έτσι μάθαμε τα τραγούδια εμείς και ξέρουμε την πρώτη στροφή και το ρεφρέν γιατί εκεί το κόβανε.....

Υπήρχαν πεταλούδες πολλές τότε και τρέχαμε ξωπίσω τους σα στραβά.... πανάθεμα τις τσουκνίδες ! Ευτυχώς κάπου δίπλα φύτρωναν αγριομολόχες που τις τρίβαμε στο τσικουνιδισμένο πόδι και γιατρευόμαστε αμέσως! Ποδήλατα και ρακέτες πολύ φορέθηκαν τότε όπως και το τσάκα-τσάκα ! Αμπάριζα, κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες κι αστυνόμοι (είχα διατελέσει ανώτατος διοικητής όπως και επικίνδυνος Νταβέλης) και φυσικά μακριά γαϊδούρα με μετατόπιση σπονδύλων.....

 Τότε γνωρίσαμε τη «Μερέντα» και το «Βιτάμ »το μαλακό.... τότε φτιάξαμε για πρώτη φορά κέικ με κακάο και τσόφλια αυγού (σπάνια συνταγή…) και διαβάσαμε Τιραμόλα, Μανίνα, Μπλέκ και.... ταρατατα!

 Το συνηθισμένο στέκι μου, που στεκόμουν και κρυφοκοιτούσα την κίνηση της αγοράς ήταν πάνω απ τους τοίχους του μαγαζιού μας και του γύφτικου που βρώμαγε καμένο σίδερο κι έκοβε ο τροχός λάμες μαχαιριών πετώντας σπίθες.... που προσπαθούσα να μετρήσω χωρίς ποτέ να τα καταφέρω... 

Δημοτικό σχολείο Καστριού 1976.

 Κι από κει λοιπόν ψηλά κρυμμένη χάζευα το κοσμοβουιτό και παραμόνευα πότε θ΄ αδειάσει το παγκάκι της μουριάς και θα φύγουν επιτέλους οι παππούδες που ξαπόσταιναν εκεί να πιάσω θέση και να κουνηθώ πέρα δώθε για χαβαλέ... ντάξει το παραδέχομαι εγώ το είχα ξεβιδώσει....

 Κι έτσι σήμερα βρήκα την ευκαιρία να πάρω την παλιά μου θέση και να κρυφοκοιτάξω την πλατεία ....μα δεν υπήρχε κανείς εκτός από τις γάτες που ζητιανεύουν στα καφενεία..... Ποτέ δεν περίμενα να τη δώ τόσο έρημη..... ΠΟΤΕ !

----------------------------------------------------------------------------- 

 ΣΧΟΛΙΑ Παν. Ι.Δ. Βλαχάκη. 

 ►1 Στον Άγιο Νικόλα - Καστρί μέχρι το 1970 στο χώρο αυτό γινότανε μεγάλο παζάρι. Από όλα τα Καστριτοχώρια έφερναν και αντάλλασσαν τα προϊόντα τους. Ήταν ξακουστό σε όλη την περιοχή. Κάποτε ο σοφός καθηγητής Ν. Βέης είπε σε ένα εξυπνάκια Καστρίτη φοιτητή του !!  Είσαι για το παζάρι του Καστριού!!! Τώρα παρκάρουν αυτοκίνητα. Το τελευταίο ίσως παρκαρισμένο μουλάρι το 1990 !!! 

►2 Ο υπέργηρος σήμερα Τάκης Φουρλάς διατηρούσε ζαχαροπλαστείο. Τα γλυκά του ήταν φημισμένα σε όλη την περιοχή. 

►3 Ο αείμνηστος Βασίλης Κουτούζος με τη σύζυγο την θεία Γιαννούλα διατηρούσε για χρόνια το παραδοσιακό καφενείο της Πλατείας. 

ΠΗΓΗ: ΠΑΡΝΩΝΙΤΕΣ